31 de diciembre de 2011

Feliz año 2012

Hol@ a tod@s!

   Hoy no es un día para andar por la bloggosfera, y posiblemente pocos seréis los que os acerquéis a este pequeño rinconcito mío. Pero aún así, quería hacer un pequeño repaso.
Personalmente el 2011 no ha sido un buen año… en palabras suaves diré que ha sido demasiado “complicado”, pero eso nunca significará que no haya tenido cosas buenas. Me animé a trasladar un  pedacito de mí a la red y con algunos dolores de cabeza conseguí crear el blog que más o menos tenía en mente. Gracias a eso he conocido a gente encantadora.

 También ha sido el año en el que he conocido personalmente a mis “Cazadores”, esas personas  maravillosas que sin los fabulosos libros de Cassandra Clare no habría conocido, y con los que sin La Feria del Libro de Madrid, posiblemente no me habría reunido. Esta noche, brindaré por todos ellos. A vosotros tengo que daros las gracias por todo vuestro apoyo, por todas esas sonrisas que me habéis sacado, por las lágrimas que en ocasiones me han producido vuestras más sinceras palabras… por todo: ¡Gracias!

 En 2011 también han aparecido mis “kones”, esas tres mujercitas que jamás podré definir solo con tres palabras, a las que tengo que darles miles de gracias también, y no sé por dónde comenzar. Supongo que debería empezar dándole las gracias a Lena Valenti por crear un mundo que me haya permitido conocer a personitas tan impresionantes como ellas. Gracias por ser como sois. Gracias a vosotras por todos los buenos momentos que me habéis dado, incluso por esos pequeños malentendidos que hemos tenido en alguna rara ocasión, porque forman parte de nuestra pequeña pero prometedora historia.

Mi geme Bishop me encontró en este año funesto. (Al final parece que no ha sido un año tan malo, verdad?) ¿Qué voy a decirte que no te haya dicho ya? Eres uno de mis pilares para seguir día a día, para luchar por esos sueños tan altos que a veces me parecen inalcanzables, para pensar que la “mala suerte” se irá pronto (es tu culpa, robaste mi parte, admítelo)… ¡Gracias! Por las risas, por las lágrimas que secaste, por los sueños conjuntos, por las noches interminables… Por estar ahí incluso cuando realmente no puedes estar, por todo y por más.

Mi Bennet… eres otro de mis pilares, lo sabes. He compartido contigo tantos momentos y tantas cosas buenas y no tan buenas en este 2011 que lo que más corre por mi mente ahora es: te echo de menos! Gracias por esas largas noches (que tanto añoro), por esos sueños locos que compartimos, por los momentos musicales, las bromas, las llamadas, por esos momentos no tan buenos que compartiste y yo compartí contigo…

A mis Bookahólicas… esa familia internacional que nos ha llevado a crear nuestro pequeño mundo literario en la web. Esas con las que comparto a mis mejores hombres (a pesar de que a veces me cueste), esas que me recomiendo lecturas maravillosas, las mujercitas que siempre tienen algo que decir y a las que extraño cuando no lo dicen. Unas personitas que de vez en cuando me sorprenden con un te quiero sincero que me hace sonreír.


  A Nicole y Anne... esas dos mujeres con las que ya comparto unas segundas Navidades, y a las que echo de menos, porque la vida nos ha distanciado un poco, a pesar de que eso no me guste. Os doy gracias por todas las sonrisas, buenos y malos momentos que hemos compartido, por las ilusiones compartidas, por los miedos confesados, por nuestros más oscuros secretos revelados... sois como mis hermanas y nadie nunca podrá cambiar eso (espero que el 2012 traiga consigo más unidad para nosotras, de corazón). 

A todos, todos los que formáis parte de mi día a día, a mi familia, a aquellos que os habéis ido o que no sois tan cercanos, a aquellos que habéis tenido el valor de tragaros todo este rollo, os deseo un Feliz año nuevo. Un 2012 lleno de maravillosos momentos, en el que las dificultades se disipen y nuestro día a día sea un poco más feliz.
Gracias a todos, tenéis mis mejores deseos y un brindis para cada uno esta noche (sí, sí, uno para cada uno, así que si no aparezco en unos días, tendréis que ir a visitarme al hospital tras mi coma etílico).
Me hacéis sentir muy afortunada.
Os quiero de aquí a la luna, ida y vuelta mil veces.
Melinda. 

5 comentarios:

  1. Feliç any nou Mel, ja saps que encara que físicament no estiguem molt de temps juntes, sempre estem una al costat de l'altra.
    Espere que aquest any ens puguem veure més voltes i més temps!

    Els meus desitjos per a tu son que mai et falte un somni que cumplir ni un projecte que realitzar. Perquè si hi ha alguna cosa que et caracteritze son eixos projectes que poquet a poquet van fent-se un lloc al món de la lectura i eixos somnis que, no només mantenen la il·lusió en tot el que fas i fan cada moment especial, sino que també alimenten les històries que, amb tanta paciència relates en els teus llibres.

    Sin más, reciba un cordial saludo... (jeje)

    ResponderEliminar
  2. Cariño.... si no acabas siendo una escritora de éxito será porque los editores no sabrán ver lo buena que eres, no porque no lo seas.... Te quiero konita, te quiero mi Dita....

    ResponderEliminar
  3. Feliz año, preciosa. Ojalaá cada libro que lea este 2012 me emocione tanto como cuando te leo a ti. Parece mentira que se pueda querer tanto a tanta gente habiéndola visto tan poco, pero como os echo de menos. Mi mayor deseo para este año es que, si si llega el fin del mundo como dicen, nos pille de fiesta y juntos, y si no se acaba, simplemente estaremos juntos y punto.
    Te quiero ^^

    ResponderEliminar
  4. Ya me habéis hecho llorar... Muchisimas gracias a todas!!!!!Buff no sé ni qué decir... con lo charlatana que soy y me habéis dejado sin palabras.
    Gracias por vuestro apoyo incondicional, por verme con esos buenos ojos y por estar ahí siempre que os necesito.
    Os quiero mucho

    ResponderEliminar